SZKOLNI SPECJALIŚCI

diagnozowanie logopedyczne, w tym prowadzenie badań przesiewowych w celu ustalenia stanu mowy uczniów;
prowadzenie zajęć logopedycznych oraz porad i konsultacji dla uczniów i rodziców w zakresie stymulacji rozwoju mowy uczniów i eliminowania jej zaburzeń;
podejmowanie działań profilaktycznych zapobiegających powstawaniu zaburzeń komunikacji językowej we współpracy z rodzicami uczniów;
wspieranie nauczycieli, wychowawców i innych specjalistów w udzielaniu pomocy psychologiczno-pedagogicznej.

Podstawowe cele terapii logopedycznej:

kształtowanie prawidłowej mowy poprzez eliminowanie zaburzeń w zakresie strony fonetycznej, leksykalnej i gramatycznej wypowiedzi,
stymulowanie opóźnionego rozwoju mowy.
doskonalenie wymowy i korygowanie wad wymowy,
wdrażanie do praktycznego wykorzystania nawyków poprawnej wymowy przyswojonej w toku ćwiczeń,
rozwijanie umiejętności budowania swobodnej wypowiedzi w poprawnej formie gramatycznej, płynnie
i wyraźnie,
wzbogacanie słownika czynnego i biernego,
zachęcanie uczniów do twórczej aktywności słownej.

Wczesne zdiagnozowanie i podjęcie terapii logopedycznej jest warunkiem osiągania sukcesów w szkole, szczególnie w nauce pisania i czytania. Pozwala uniknąć zaburzeń zachowania i przeciwdziała pogłębianiu się wad wymowy.

Drogi rodzicu!

Jeżeli u Twojego dziecka stwierdzono wadę wymowy, motywuj je do korzystania z zajęć logopedycznych. Ty także powinieneś pomóc córce/synowi pamiętając o tym, że dla pozytywnych efektów terapii bardzo ważne są systematyczne ćwiczenia w domu. Skuteczność terapii ściśle uzależniona jest od współpracy rodziców z logopedą! I tylko wówczas, gdy współpraca ta ma rzeczywiście miejsce - terapia przynosi rezultaty.

Wskazówki dla rodziców dzieci uczęszczających na terapię logopedyczną:

Bądź w stałym kontakcie z logopedą, aby na bieżąco pozyskać informacje o stanie mowy swojego dziecka.
Dopilnuj, aby dziecko systematycznie uczęszczało na zajęcia logopedyczne.
Pracuj z dzieckiem w domu poprzez utrwalanie materiału zawartego w zeszycie lub na kserokopiach.
Chwal swoje dziecko nawet za minimalne osiągnięcia, co znacznie zmobilizuje je do wysiłku.
Chwal i nagradzaj dziecko nie tylko za efekty jego pracy, ile za włożony w nią wysiłek.Spraw, aby praca
z dzieckiem była przyjemna dla Was obojga.

Oligofrenopedagog - mgr Karolina Gierczak, mgr Karolina Banasik, mgr Sylwia Gołuch, mgr Paulina Cieślik

Oligofrenopedagog to osoba powołana do pracy z dziećmi o obniżonej sprawności intelektualnej w placówkach specjalnych, integracyjnych, ogólnodostępnych.

Typowe zadania oligofrenopedagoga to:

prowadzenie zajęć rewalidacyjnych i terapeutycznych,
planowanie i przygotowywanie pomocy dydaktycznych dla każdego ucznia,
wdrażanie uczniów do samodzielności możliwej do osiągnięcia (przy głębszych upośledzeniach do samoobsługi, przy upośledzeniu lekkim do samodzielnego życia w społeczeństwie),
ścisła współpraca z rodziną dziecka, wspomaganie jej swoją wiedzą (pedagogizacja), pomoc w organizowaniu "grup wzajemnego wspierania".

Terapia pedagogiczna - zajęcia korekcyjno- kompensacyjne

Nauczyciele posiadający kwalifikacje do prowadzenia terapii pedagogicznej to: mgr Małgorzata Drabik, mgr Karolina Gierczak, mgr Urszula Kuta, mgr Karolina Banasik , mgr Sylwia Gołuch, mgr Paulina Cieślik

Terapia pedagogiczna to proces długotrwałych oddziaływań, szereg całościowych działań o charakterze pedagogicznym, nastawionych na pomoc dziecku, niwelowanie trudności, przyczyn i objawów niepowodzeń szkolnych, nastawionych na eliminowanie ujemnych konsekwencji, podwyższanie samooceny i motywacji do dalszego działania, do obowiązków szkolnych. Terapia ta dąży do wszechstronnego rozwoju zdolności poznawczych i percepcyjno-motorycznych.

Czy to dysleksja, czyli specyficzne trudności w czytania, czy dysgrafia, czyli specyficzne trudności w opanowaniu kaligraficznego pisma, czytelnego, o niskim poziomie graficznym, czy dysortografia, czyli specyficzne trudności w opanowaniu poprawnej pisowni, w szczególności pod względem ortograficznym, czy też dyskalkulia, czyli trudności z liczeniem, generalnie z opanowaniem materiału z matematyki, wymagają specjalistycznej terapii - terapii pedagogicznej.

Techniki stosowane w terapii pedagogicznej:

Podczas zajęć z terapii pedagogicznej stosuje się pokrewne elementy technik stymulujących rozwój umiejętności szkolny dziecka, np.: elementy arteterapii (terapia poprzez sztuki plastyczne), bajkoterapii (terapia poprzez czytanie mądrych, uczących bajek z przesłaniem, gdzie dziecko utożsamiając się z bohaterem, wie jak rozwiązywać własne słabości) i myzukoterapii (terapia poprzez słuchanie, obcowanie z muzyką, nie tylko poważną lecz po prostu każdą), czy choreoterapii ( terapia poprzez ruch swobodny, taniec dowolny lub kierowany),
Kinezjologia Edukacyjna, metoda Dennisona, metoda nie przez wszystkich specjalistów lubiana, trochę zapomniana przez jednych, odchodząca do lamusa, lecz pewne elementy każdy profesjonalista wykorzystuje np. w czasie przerwy w zajęciach, np. kręcenie ręką w powietrzu, lub długopisem na kartce papieru „leniwych ósemek”, czyli leżących ósemek, stymulujących odpowiednio do działania obie półkule mózgowe, poprzez przekraczanie linii środkowej ciała,
elementy metody Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne, czyli prostych ćwiczeń służących do poznanie samego siebie i własnego ciała, ćwiczeń na budzenie współdziałania w parze w grupie, jeżeli terapia nie jest indywidualna,
elementy Integracji Sensorycznej, czyli ćwiczenie wszystkich naszych zmysłów, naszego napięcia ciała, jego wiotkości, lub napięcia mięśniowego,
nie może zabraknąć w każdej terapii pedagogicznej miejsca na chwilę relaksu, odpoczynku, dlatego są tu wykorzystywane różnego rodzaju techniki relaksacyjne.

Cele terapii pedagogicznej

Nadrzędnym, najważniejszym celem terapii pedagogicznej jest stymulowanie ogólnego rozwoju dziecka – umysłowego, psychicznego, emocjonalnego i poznawczego. Poszczególne, pozostałe mniejsze cele terapii to: wzmacnianie pozytywne dziecka, dodawanie wiary we własne możliwości, wyrabianie odpowiedniego podejścia do obowiązków szkolnych, syntetyczności i odpowiedniej motywacji do pracy, ułatwianie opanowania materiału przewidzianego na danym etapie edukacyjnym, poprzez korygowanie zaburzonych sfer.

W procesie terapii pedagogicznej terapeuta zwraca szczególna uwagę na usprawnianie u dziecka jego percepcji wzrokowej i słuchowej, koordynacji wzrokowo-ruchowej, pamięci wzrokowej i słuchowej, sprawności ruchowej zarówno w obrębie motoryki małej – sprawności ręki, jak i motoryki dużej, dotyczącej całego ciała, usprawniania grafomotorycznego, ćwiczenia koncentracji uwagi i orientacji w przestrzeni.

Zasady obowiązujące na zajęciach z terapii pedagogicznej:

długie przerwy w zajęciach powodować mogą regres, dlatego wskazana jest systematyczność,
zaczynamy pracę od ćwiczenia funkcji najbardziej zaburzonych, ale nie doprowadzamy do przetrenowania, robimy krótkie przerwy, lub ćwiczymy na przemiennie funkcje bardziej zaburzone i te prawne w normie, aby dziecko czuło satysfakcję, że mu wychodzi,
każde dziecko jest inne i dlatego dla każdego tworzymy indywidualny program i dobieramy odpowiednie metody dydaktyczne.

Surdopedagog – mgr Paulina Cieślik

Surdopedagog to specjalista zajmujący się uczeniem, terapią, diagnozowaniem i wspomaganiem rozwoju dzieci i młodzieży słabosłyszącej i niesłyszącej. Prowadzi zajęcia dydaktyczno-wychowawcze i opiekuńcze z dziećmi i młodzieżą głuchą w: przedszkolach, szkołach podstawowych, gimnazjach, szkołach ponadgimnazjalnych i ośrodkach szkolno – wychowawczych dla głuchych, przy wykorzystaniu aparatury słuchowej, języka migowego, alfabetu palcowego oraz mowy dźwiękowej, w celu opanowania przez uczniów wiadomości i umiejętności przewidzianych programem nauczania; przygotowuje uczniów głuchych do pełnego uczestnictwa w życiu wśród ludzi słyszących.

Terapia surdopedagogiczna to zajęcia rewalidacyjne dla dzieci z wadami słuchu i zaburzeniami mowy wynikającymi z wad słuchu. Celem terapii jest rozwijanie kompetencji językowych i komunikacyjnych oraz stymulowanie rozwoju poznawczego i społeczno-emocjonalnego dzieci z wadą słuchu.

Działania surdopedagogiczne obejmują m.in.:

ćwiczenia oddechowe
ćwiczenia artykulacyjne
ćwiczenia głosowe
ćwiczenia słuchowe
wzbogacanie słownictwa biernego i czynnego
kompensację zaburzonych funkcji słuchowych
pomoc w pokonywaniu trudności szkolnych
inne oddziaływania pedagogiczne dostosowane do potrzeb dziecka

Zadania surdopedagoga:

prowadzenie różnego rodzaju rewalidacji indywidualnych, takich jak: zajęcia dydaktyczno-wyrównawcze, zajęcia korekcyjne zmierzające do usuwania wad i zaburzeń mowy i jej doskonalenia, a także zajęć mających na celu usuwanie wad postawy i doskonalenie sprawności fizycznej;
planowanie procesu dydaktyczno-wychowawczego w ramach nauczanego przedmiotu (opracowywanie rozkładu materiału, dostosowywanie treści do możliwości uczniów), opracowywanie konspektów;
planowanie i przygotowywanie pomocy dydaktycznych (ilustracje, plansze, modele, etykiety, filmy, kasety video itp.), niezbędnych do realizacji treści kształcenia w danym przedmiocie;
diagnozowanie osiągnięć szkolnych uczniów i umiejętne zapobieganie występowaniu niepowodzeń; tworzenie warunków do udziału uczniów w różnych formach aktywności społeczno-kulturalnej i samorządności;
wdrażanie uczniów do samodzielnej pracy, rozwijanie ich zainteresowań, kształtowanie pożądanych postaw, wyzwalanie aktywności uczniów głuchych w pracach społecznych, kulturalnych i rekreacyjnych;
stosowanie wobec uczniów różnych form opieki i podejmowanie działań na rzecz poprawy warunków materialnych i wychowawczych dzieci głuchych;
współpraca z rodzicami uczniów słabo słyszących i głuchych i pozyskiwanie ich do współdziałania na rzecz klasy i szkoły;
organizowanie w sposób racjonalny czasu wolnego uczniom głuchym;
podejmowanie działań zmierzających do właściwej orientacji szkolnej i zawodowej uczniów;
doskonalenie kwalifikacji poprzez uczestniczenie w różnych formach doskonalenia i samokształcenia.

10 próśb dziecka z wadą słuchu

Tyflopedagog - mgr Anita Gil, mgr Paulina Cieślik

Tyflopedagog:

wspomaga proces uczenia się dzieci dysfunkcją wzroku - niewidomych i słabo widzących.
Przeprowadza lekcje orientacji przestrzennej – czyli lekcje samodzielnego poruszania się, po domu, po szkole, w drodze do sklepu, do szkoły czy na plac zabaw. Uczy bezpiecznego przechodzenia przez ulice i techniki poruszania się z białą laska.
Robi „kurs” z zakresu czynności życia codziennego, by nie poparzyć się podczas smażenia naleśników, by samodzielnie umieć zrobić pranie, zaparzyć herbatę i mieć skarpetki zawsze do pary. Zapozna z technikami, które umożliwią samodzielne funkcjonowanie wśród domowników, bo niezależność jest niezwykle istotna w budowaniu poczucia własnej wartości!
Towarzyszy dziecku jako nauczyciel wspomagający, pokazuje jak radzić sobie w klasie i z pracami domowymi.
Dostosowuje materiały dydaktyczne i otoczenie w klasie do specyficznych potrzeb swoich uczniów (odpowiednie oświetlenie, powiększenie czcionki, czy materiały zapisane w alfabecie Braille’a (uczniowie niewidomi).
Pomaga w adaptacji domu, miejsca nauki i pracy do potrzeb dziecka, podpowie jakie oświetlenie potrzebne jest przy biurku ucznia, jak oznaczyć leki, szczoteczki do zębów czy przyprawy, aby uniknąć pomyłek.
Poprowadzi rehabilitację wzroku – czyli pokaże jak wykorzystywać efektywnie posiadane możliwości wzrokowe, jak ćwiczyć oczy i podstawowe sprawności wzrokowe. Terapeuta widzenia podpowie jakie pomoce optyczne i nieoptyczne będą przydatne i pomoże w ich dobraniu.
Wspomaga rodziców swoich podopiecznych, wskazuje im możliwości, podpowiada i wspiera w edukacji i terapii.

Pedagog szkolny – mgr Sylwia Gołuch

„Pedagog wykonuje rzeczy trudne, ale cudów czynić nie potrafi."

Uczniu, przyjdź na spotkanie gdy:

nie potrafisz porozumieć się z kolegami, nauczycielem;
masz problemy rodzinne, znajdujesz się w trudnej sytuacji;
chcesz podzielić się swoją radością, sukcesem;
przyjdź także z każdą sprawą, z którą sam nie potrafisz sobie poradzić.

Rodzicu, przyjdź na spotkanie gdy:

niepokoi Cię zachowanie dziecka;
chcesz porozmawiać o dziecku i Twoich z nim relacjach;
masz pytania i nie wiesz do kogo się z nimi zwrócić;
szukasz pomocy.

Szkoła to miejsce, gdzie spotykają się potrzeby uczniów, nauczycieli oraz rodziców. Każdy z nas ma swoją wizję współpracy, swoje marzenia, plany związane z tym miejscem. Do tego, aby się zrozumieć i usłyszeć potrzebny jest dialog. Moim celem jest budowanie relacji opartych na empatii, zaufaniu, dostrzeganiu potrzeb innych i dobra wspólnego, dbaniu o wzajemne więzi oraz atmosferę, a co za tym idzie, zapewnienie emocjonalnego, społecznego i moralnego rozwoju uczniom.

Jeżeli:

masz pomysł co można zdziałać, ulepszyć, zmienić w przestrzeni szkolnej… przyjdź, napisz… zastanowimy się wspólnie,
chcesz podzielić się trudnościami, które Cie trapią… przyjdź, napisz… postaram się wysłuchać, zrozumieć,
chcesz zrozumieć zachowania swoje i innych… spotkajmy się, porozmawiajmy,
chcesz po prostu być usłyszany, zrozumiany… przyjdź… postaram się Ciebie usłyszeć, zrozumieć.

Do zadań pedagoga szkolnego należy:

prowadzenie badań i działań diagnostycznych uczniów, w tym diagnozowanie indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz możliwości psychofizycznych uczniów w celu określenia przyczyn niepowodzeń edukacyjnych oraz wspierania mocnych stron uczniów
diagnozowanie sytuacji wychowawczych w szkole w celu rozwiązywania problemów wychowawczych oraz wspierania rozwoju uczniów;
udzielanie pomocy psychologiczno-pedagogicznej w formach odpowiednich do rozpoznanych potrzeb
podejmowanie działań z zakresu profilaktyki uzależnień i innych problemów dzieci i młodzieży
minimalizowanie skutków zaburzeń rozwojowych, zapobieganie zaburzeniom zachowania oraz inicjowanie różnych form pomocy w środowisku szkolnym i pozaszkolnym uczniów
inicjowanie i prowadzenie działań mediacyjnych i interwencyjnych w sytuacjach kryzysowych
pomoc rodzicom i nauczycielom w rozpoznawaniu i rozwijaniu indywidualnych możliwości, predyspozycji i uzdolnień uczniów
wspieranie nauczycieli, wychowawców i innych specjalistów w udzielaniu pomocy psychologiczno-pedagogicznej
organizowanie pomocy materialnej dla uczniów najbardziej potrzebujących.

Pedagog specjalny - mgr Karolina Gierczak

Pedagog specjalny ma realizować następujące zadania:

1.Współpracować z zespołem mającym opracować dokumentację dla uczniów posiadających orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego w tym IPET i WOPFU.

2.Współpracować z nauczycielami, wychowawcami, ale także innymi specjalistami zatrudnionymi w szkole
i w placówkach wspierających uczniów, ale także z rodzicami oraz uczniami. W ramach tej współpracy będzie mi.n.

– rekomendowania dyrektorowi działań w zakresie zapewniania aktywnego i pełnego uczestnictwa uczniów w życiu przedszkola, szkoły,

– diagnozować indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz możliwości psychofizycznych uczniów w celu określenia mocnych stron, predyspozycji, zainteresowań i uzdolnień uczniów, przyczyn niepowodzeń edukacyjnych lub trudności w funkcjonowaniu uczniów, w tym barier i ograniczeń utrudniających funkcjonowanie ucznia i jego uczestnictwo w życiu przedszkola, szkoły i placówki.

3.Wspierać nauczycieli, wychowawców grup wychowawczych i innych specjalistów w kontekście doboru metod, form pracy, określaniu potrzeb uczniów, ale także ich mocnych stron.

4. Udzielać pomocy psychologiczno-pedagogicznej uczniom, rodzicom ale także nauczycielom.

5.Współpracować z podmiotami i instytucjami działającymi na rzecz dziecka i rodziny, w tym z ;

– poradniami psychologiczno-pedagogicznymi, w tym poradniami specjalistycznymi,

– placówkami doskonalenia nauczycieli,

– innymi przedszkolami, szkołami i placówkami,

– pracownikiem socjalnym,

– asystentem rodziny,

– kuratorem sądowym i innymi.

Nauczyciel współorganizujący proces kształcenia – mgr Paulina Cieślik

Cele:

Nauczanie i wychowanie uczniów zdrowych i niepełnosprawnych w ramach szkoły ogólnodostępnej poprzez:

integrację dzieci niepełnosprawnych i zdrowych w naturalnym środowisku rówieśniczym,
diagnozę potrzeb specjalnych każdego dziecka w klasie,
nauczanie wielopoziomowe w ramach wspólnego programu nauczania poprzez modyfikowanie programu
nauczania do potrzeb i możliwości każdego ucznia, w zakresie treści i metod oraz tempa uczenia się dzieci,
stosowanie metod aktywizujących,
stymulowanie rozwoju ucznia,
kreowanie sytuacji dających możliwości twórczego rozwoju dziecka,
stosowanie szeroko rozumianej indywidualizacji,
współpracę z nauczycielami,
stwarzanie odpowiedniej atmosfery życzliwość wobec dzieci.

Zadania:

Zadania nauczyciela współorganizującego kształcenie można podzielić na trzy grupy:

zadania edukacyjne związane z organizacją kształcenia dzieci,
zadania wychowawcze i integrujące związane ze wspieraniem integracji i wzajemnej tolerancji między dziećmi w klasie, w szkole i poza nią, a także pomiędzy rodzicami uczniów i nauczycielami,
współpraca z nauczycielem prowadzącym i wychowawcą klasy oraz z całym zespołem specjalistów (z psychologiem, pedagogiem szkolnym, logopedą, pedagogiem specjalnym, rehabilitantem, tyflopedagogiem, surdopedagogiem, terapeutą behawioralnym).

Szczegółowy zakres obowiązków nauczyciela współorganizującego kształcenie:

Tworzy sytuacje dzieciom i młodzieży ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi do osiągnięcia sukcesu.
Współorganizuje zajęcia edukacyjne i pracę wychowawczą w klasie integracyjnej.
Rozpoznaje potrzeby edukacyjne i możliwości psychofizyczne ucznia z niepełnosprawnością.
Dokonuje ewaluacji swoich działań.
Pracuje w zespole przygotowującym indywidualne programy edukacyjno-terapeutyczne oraz zespole koordynującym udzielanie szeroko pojętej pomocy psychologiczno-pedagogicznej dla uczniów mających orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego.
Współpracuje ze specjalistami i wszystkimi nauczycielami prowadzącymi zajęcia w klasach integracyjnych w zakresie funkcjonowania uczniów z niepełnosprawnością w szkole ogólnodostępnej.
Stosuje odpowiednie metody i formy pracy, przygotowuje odpowiednie pomoce.
Dostosowuje materiał dydaktyczny do możliwości i potrzeb danego dziecka.
Zapewnia atmosferę wzajemnej życzliwości i tolerancji.
Wspiera rodziców dzieci specjalnymi potrzebami edukacyjnymi.
Współpracuje i współdziała z innymi nauczycielami zatrudnionymi w szkole oraz organami szkoły tj. : Rada Rodziców, Samorząd Uczniowski.
Aktualizuje swoją wiedzę w zakresie obowiązujących przepisów dotyczących oświaty.
Systematycznie podnosi swoje kwalifikacje poprzez samokształcenie bądź uczestnictwo w różnorodnych formach doskonalenia zawodowego, którego wybór uzasadniony jest potrzebami szkoły.
Prowadzi wymaganą dokumentację szkolną.
Uczestniczy w posiedzeniach rady pedagogicznej w danym typie szkoły oraz w posiedzeniach plenarnych rad pedagogicznych zespołu.
Uczestniczy w spotkaniach z rodzicami.
Pracuje na podstawie przygotowanego przez siebie programu nauczania, który to program Dyrektor szkoły dopuszcza do użytku po zasięgnięciu opinii rady pedagogicznej.
Udziela pomocy uczniom z niepełnosprawnościami tak, by nie zaniżać wymagań dydaktycznych wobec nich oraz kryteriów ich oceny. Wykorzystuje w pracy specjalne metody i specjalnie dostosowane pomoce dydaktyczne.
Pomaga uczniom z orzeczeniami do kształcenia specjalnego w opanowaniu wiadomości i umiejętności zawartych w podstawie programowej kształcenia ogólnego w poszczególnych typach szkół.
Stymuluje ogólny rozwój ucznia.
Udziela pomocy nauczycielom w doborze form i metod pracy z uczniem z niepełnosprawnością.
Prowadzi zajęcia rewalidacyjne lub uczestniczy w zajęciach edukacyjnych klasy integracyjnej zgodnie z ustalonym przez Dyrektora Zespołu planem zajęć.

Oczekiwane osiągnięcia:

Zachęcenie uczniów do pracy, do aktywnego udziału w zajęciach, zapobieganie ich bierności.
Stworzenie jak najlepszych warunków do rozwoju dziecka, dając mu możliwość odniesienia sukcesu. (dlatego nie tylko sam efekt końcowy pracy ucznia jest ważny, ale przede wszystkim wkład włożony w jej wykonanie)
Integracja dzieci niepełnosprawnych, która jest szansą lepszego przygotowania do życia w społeczeństwie ludzi zdrowych, umiejętności nawiązywania kontaktów emocjonalnych, rozbudzania ambicji.

Naszą myślą przewodnią powinny być słowa Marii Grzegorzewskiej:

“Każdy ma prawo do szczęścia i swego miejsca w społeczeństwie”.

Terapeuta behawioralny – mgr Paulina Cieślik

Terapia behawioralna inaczej Stosowana Analiza Zachowania jest uznawana za jedną z najbardziej skutecznych metod pracy z dziećmi z całościowymi zaburzeniami rozwoju, w tym dziecka z autyzmem. Stosowana analiza zachowania wykorzystuje prawa uczenia się w procesie terapii w celu rozwoju zachowań pożądanych. Wykorzystuje także prawa rządzące zachowaniem w celu redukcji zachowań niepożądanych, które mogą być szkodliwe dla dziecka, i które nie sprzyjają procesom uczenia się (nabywania nowych umiejętności poznawczych i społecznych).

Metody stosowanej analizy zachowania są podstawą terapii osób z autyzmem i innymi zaburzeniami. Dzięki metodzie behawioralnej możemy:

Uczyć nowych umiejętności w celu zmiany i redukcji zachowań niepożądanych. Dziecko może nauczyć się „co robić” nie tylko „czego nie wolno robić”
Rozwijać pozytywne zachowania i redukować zachowania niepożądane np. wzmacnianie może wpływać na wzrost zachowań społecznych i co za tym idzie redukcję zachowań niepożądanych takich jak samouszkadzanie lub zachowania stereotypowe
Rozwijać umiejętności społeczne oraz umiejętności dotyczące samodzielności dziecka
Wpływać na możliwość koncentrowania się na zadaniu, kończenia zadania oraz rozwijać motywację do pracy
Dążyć do poprawy umiejętności poznawczych. Pomóc dziecku rozwijać umiejętności uczenia się
Generalizować nabyte umiejętności tzn. wykorzystywać umiejętności, które dziecko nabyło w procesie terapii w innych sytuacjach i wśród innych osób.
Wspierać rozwój dziecka w szkole bądź przedszkolu między innymi poprzez kształtowanie i wzmacnianie zachowań pożądanych.

Terapia behawioralna może być stosowana, gdy dziecko ma trudności:

w nauce,
w komunikowaniu się,
w adekwatnym rozumieniu emocji
w nabywaniu i rozwijaniu nowych umiejętności,
z nabytymi już trudnymi zachowaniami, które wpływają na jego funkcjonowanie (np. napady złości,
agresja słowna i fizyczna, samouszkadzanie się, zachowania stereotypowe)

Terapeuta SI (Integracja Sensoryczna) – mgr Karolina Banasik

Terapia sensoryczna to zestaw ćwiczeń i czynności poprawiających integrację sensoryczną dziecka, czyli usprawniające sposób, w jaki odbiera ono i porządkuje wrażenia zmysłowe płynące ze świata. Dzieci z zaburzoną integracją sensoryczną nie potrafią prawidłowo przetwarzać bodźców ze świata zewnętrznego, które docierają do nich za pośrednictwem zmysłów i reagują na nie strachem lub agresją. Czasami wycofują się do własnego świata, by uniknąć nieprzyjemnych doznań, czasami reagują nadpobudliwością ruchową, ponieważ nie nadąrzają z przetwarzaniem informacji płynących ze świata.

Główne cele terapii SI:

polepszanie przetwarzania bodźców sensorycznych;
normalizacja napięcia mięśniowego;
regulacja równowagi;
odbudowanie schematu ciała oraz percepcji ciała w przestrzeni;
poprawa sprawności ruchowej;
udoskonalanie koordynacji wzrokowo-ruchowej;
zmniejszanie ilości zachowań autostymulujących;
poprawa koncentracji uwagi.

Podczas terapii stosuje się multistymulację, czyli łączenie różnego rodzaju bodźców jednocześnie. W tym celu na przykład wykorzystuje się kolorowe przyrządy, aby stymulować zmysł wzroku oraz podkład muzyczny i wyrazy dźwiękonaśladowcze, w celu pobudzania zmysłu słuchu.

Zasadą obowiązującą w terapii jest także częsta zmiana rodzaju, intensywności i częstotliwości działających na dziecko bodźców. Efekt ten uzyskuje się poprzez przeplatanie ze sobą różnorodnych rodzajów stymulacji. Dobierając zestaw ćwiczeń, gier i zabaw terapeuta musi uważać, aby nie przebodźcować dziecka, czyli nie doprowadzić jego organizmu do stanu przeciążenia sensorycznego.

Korekcja zaburzeń integracji sensorycznej nie może ograniczyć się tylko do pracy dziecka ze specjalistą. W proces terapeutyczny należy także zaangażować jego rodziców. Powinni oni współpracować z terapeutą oraz wykonywać z dzieckiem w domu wybrane ćwiczenia.

Menu

SZKOLNI SPECJALIŚCI